تأثیر شدت گرم کردن بر پویایی اکسیژن مصرفی و متغیرهای کارایی تنفسی فعالیت زیربیشینه در بازیکنان تیم ملی فوتسال زنان

هدف این پژوهش مطالعه اثر شدت گرم کردن بر پویایی اکسیژن مصرفی و متغیرهای تنفسی تمرین زیربیشینه در زنان تیم ملی فوتسال بود. بدین منظور بازیکنان تیم ملی فوتسال(12نفر) با میانگین سنی22/5، میانگین وزن 56 کیلوگرم و میانگین قد 163 سانتی متر در این پژوهش شرکت کردند. پس از اندازه گیری vo2max و lt آزمودنی هادر 3جلسه جداگانه 3پروتکل گرم کردن(شدید، متوسط و بدون گرم کردن) را قبل از تمرین زیربیشینه(80% اکسیژن مصرفی آستانه لاکتات) انجام دادند. گازهای تنفسی، تهویه ریوی معادل تهویه ای اکسیژن در طول تمرین نفس به نفس توسط دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی(gas analyzer )جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یکطرفه با اندازه گیری مکرر و برای تعیین تفاوت بین متغیرها از آزمونlsd استفاده شد. نتایج پژوهش کاهش معنی داری در ثابت زمانی 3 و4 پس از گرم کردن شدید و متوسط نسبت به بدون گرم کردن نشان داد(0/05=p ).نسبت اکسیژن مصرفی به زمان رسیدن در ثابت زمانی 2،3 و4 پس از گرم کردن شدید و متوسط نسبت به بدون گرم کردن افزایش معنی داری نشان داد. متغیرهای تنفسی(تهویه ریوی، معادل تهویه ای اکسیژن، نسبت تبادل تنفسی و اکسیژن نبض) پس از سه وضعیت(گرم کردن شدید، متوسط و بدون گرم کردن) تفاوت معنی داری نشان نداد. می توان گفت گرم کردن سبب کاهش زمان رسیدن به حالت یکنواخت اکسیژن مصرفی شده، شیب نمودارvo2 kinetic تندتر شده و در مدت زمان کمتر اکسیژن بیشتری مصرف می شود. ومتغیرهای تنفسی تحت تاثیر گرم کردن قرار نمی گیرد.